Аливаа сөрөг хүчин ард түмэндээ жигтэйхэн хайртай болж, хийж бүтээхийн их хүслээр жигүүрлэн байн байн хэвлэлийн хурал зарлах нь элбэг. Тэдний цэцэн цэлмэг, ухаантай болно ч гэж юу гэхэв. Эгэл дорд биднийгээ өрөвдөхдөө уйлан дуулна, ядуу дорой явуулж байгаа эрх баригчдаа хараан зүхнэ. Ард түмэн юу ч дуугараагүй байхад “татвар нэмлээ”, ээжүүд “хүүхдийн мөнгөө авна” гээгүй байхад “нийт хүүхдийн 20 хувьд мөнгө олгохгүй” гэлээ хэмээн хэвлэлээр нэг цухирна. Тэгснээ “Засгийн газрыг огцруулж хариуцлага тооцно” гээд л Монгол Улс даяар баахан уйлна. Эцэстээ арга нь барагдаад “Ард түмний амьдрал туйлын ядуу байна, яагаад арга хэмжээ авахгүй байгаа юм” гээд баахан уйлна.

Мөн өөрсдөө өр тавьчихаад “Монгол Улс өрөнд баригдлаа, яана даа” гэж толгой сэгсэрнэ. Ингээд юу эс мундах билээ. Цалин, тэтгэвэр нэмсэнгүй, зам барилгаа барьсангүй гээд айлын тогоо шанага руу хүртэл орохдоо тулна. Уг нь өөрсдөө эрх барьж байхдаа ч тоож байсан өдөр үгүй гэдгээ ор тас мартана. Гэтэл “Монгол Улсад нэг ийм үйлдвэр яаралтай барих хэрэгтэй байна” хэмээн өдөр бүхэн хэвлэлийн хурал зарлаж, сонин хэвлэлээр төлбөртэй мэдээлэл тараалгаж байсан түүх байна уу. Сэтгүүлчдийг цуглуулаад, “Манай улсад нэн шаардлагатай Хөнгөн үйлдвэр барих хэрэг байна. Үнэ өртөг ч гайгүй. НӨАТ шингэсэн эцийн бүтээгдэхүүн үйлдвэрлэх хэрэгтэй. Сэтгүүлчид та бүхэн минь нэг дэмжээд өг” хэмээн аминчлан гуйж байсан түүх байна уу гэвэл хэн ч байхгүй гэнэ.

С.Ууганбаяр